Volgers

vrijdag 28 december 2012

bladmuziek voor de fluitjes

Wil gaf mij een link voor bladmuziek. Natuurlijk herkende ik  een aantal boeken en direkt laaide de frustratie van toen weer hoog op. (ik snap zelf niet dat ik nog een 7 voor dat tentamen heb gehaald....) Zelfs het maken van de boekjes verliep niet vlekkenloos, maar eerlijk is eerlijk, het staat fantastisch op de lessenaar; het maakt het helemaal af.

Wil, hartelijk dank!

blokfluiten

Na het draaien van tafelpoten wilde ik toch iets nieuws doen op mijn draaibankje en omdat ik nog geen vierklauw heb (daarmee kun je ook vierkant hout vastklemmen en ben je niet meer gebonden aan rondhout) besloot  ik om een blokfluit te proberen.
De vorige (gekocht) was namelijk jammerlijk verdwenen in onze onovertroffen Miele-stofzuiger ("er is geen betere", en dat klopt inderdaad, NIET meer terug te vinden in de stofzak) en geen huis compleet zonder blokfluit, ha ha ha!!.
(Ja, en dan moet je weten dat ik, nadat ik op het conservatorium mijn bijvak blokfluit had afgesloten,  dat ding ritueel verbrand heb in de open haard......)
En, piel, piel, piel,......... met veel voorzichtig gefrummel met het kleinste beiteltje kwam er een blokfluit tevoorschijn. en nog een, en nog een....... de een te groot, de ander net iets te klein, maar uiteindelijk, na vier pogingen, had ik een sopraan- en een altblokfluit, helemaal op schaal!

 Foto is gemaakt in de muziekkamer van het grote huis. Naast viool en piano spelen ze daar nu ook conga, djembe en blokfluit.


Sinds een aantal weken geef ik naast  mijn muziekschoolklasje, nu ook aan kleuters op een basisschool muziekles.
Elke week neem ik een ander instrument mee, waaronder ook mijn roze "meisjesblokfluit" en de laatste les voor de vakantie, in het kader van kerst, had ik deze kersverse 1:12 blokfluitjes bij me, in een bedje van keukenpapier.
Ik maande de kleuters heel erg stil te zijn, want dit waren baby-blokfluitjes en ze sliepen zo lekker......
Toch was er een nieuwsgierig jongetje dat hardop vroeg of ze ook echt konden spelen.
Dat werd direkt afgestraft door zijn gehaaide buurvrouw die hem op schreeuwende fluistertoon toevoegde: "Ssssst, nee natuurlijk niet, 't zijn babies, ze moeten nog groeien!"

GEWELDIG!!!!

dinsdag 20 november 2012

pootjes en tafel

Ik kon het toch niet laten: eigenlijk was het vandaag werktijd maar ik heb vanmorgen stiekum pootjes zitten draaien. Gewoon kijken of ik het kon, en dan ook nog vier dezelfde!
En ja! het is gelukt, ze zijn (bijna) gelijk!!


Hier heb ik de draairesten er nog niet afgezaagd. Die lange einden verdwijnen voor een deel in de machine en worden zo klem gezet. In het andere eind zit alleen een pin om het hout vast te houden.

Zo van dichtbij zie je dat de afmetingen gelijk zijn. Ik heb er eerst een gedraaid en vervolgens de andere drie goed afgetekend.
Natuurlijk moest ik toen wel direkt doorgaan anders zou ik weer vergeten wat ik had gedaan ( want tsja, boven de vijftig.....korte-termijngeheugen.....)

Tussen de pootjes door heb ik even vier klassen lesgegeven en toen klipatieklop weer naar huis om van de pootjes een tafel te maken. Toen nog weer even op de muziekschool les gegeven en nu zit ik thuis het logje te maken. Je bent fanatiek of je bent het niet!! Ha ha ha

Nou, en dit is het geworden: 


TARAAAAAAAA!!!!

zondag 18 november 2012

draaibankje

Voor mijn verjaardag heb ik een draaibankje gekregen. Eerst heb ik er een week naar gekeken, maar vandaag ben ik dan toch begonnen met een stuk hout, terzijde gestaan door mijn zeer kundige echtgenoot. Ooit heeft hij op de HTS draaien geleerd, en zo zie je maar, het komt toch eindelijk een keer van pas. (met computers hoef je dat niet namelijk...)
Zeer geduldig liet hij mij zien hoe je inspant, hoe je de beitels vasthoudt en onder welke hoek je die het beste tegen het hout kunt aanhouden.
En kijk! Met losse handen (figuurlijk dan he) ontstond er opeens een soort pootje!!
 Het stokje dat voor het draaibankje staat was het eerste probeersel. Daarop probeerde ik alle beitels uit, en wat voor soort inkeping daarmee gemaakt kon worden.
Deze is al wat meer pootje-achtig aan het worden dus binnenkort hier op het blog een tafel met zelfgedraaide pootjes.
Hinderlijk gewoon dat er deze week gewerkt moet worden, ha ha ha. Heb ik helemaal geen tijd voor........

maandag 12 november 2012

vloeren

De laatste tijd ben ik behoorlijk fanatiek bezig met mijn grote huis. Onlangs heb ik weer een aantal vloeren gelegd, nu in de hal en in de muziekkamer.
Eerst wilde ik ook een planken vloer maken in de hal maar ben toch van idee veranderd (dat was ik namelijk al zes keer of zo, vandaar dat die vloer er nog steeds niet in lag) Hier op de foto lijkt het nog of ik een planken vloer wil maken; voor dit doel had ik drie Hajeniuskistjes (geweldig hout!!!) in puin gezaagd; in latjes van 1 centimeter.
Als je goed kijkt zie je Hajenius in de muziekkamer liggen en Amsterdam in de hal.

Het was maar goed dat ik toch besloot om de hal anders te doen, anders had ik zeker tekort latjes gehad want er gaat altijd meer op de vloer dan je denkt.....

Goed, en toen de halvloer.
Ik kreeg een lumineus idee (jaha, zoiets moet je altijd direkt honoreren anders is het weer weg......) en besloot met behulp van grote roerhoutjes een marmeren vloer te maken. Ook dat had nogal wat voeten in de aarde want ik kon ze A) nergens meer vinden en B) toen ik ze gevonden had waren het er niet genoeg.
Jahaaa, DRAMA!!!
Uiteindelijk vond ik er nog een paar in een afgelegen hoek. Goed, die waren weer krom, maar een hobby blijft een uitdaging, zeg ik altijd maar en je moet roeien met de roerhoutjes die je hebt!!
Eerst schilderde ik de houtjes wit, schoof ze aan elkaar, tamponeerde ze daarna met grijs en tekende er met wit, zwart en donkergrijs vage lijntjes op. Er zat meer verf op mijn handen dan op de vloer, maar dat kwam van het uitvegen en de finetuning. Uiteindelijk rolde ik er met de wonderroller (lachen he? die vrouwen op de beurs; honderd keer hetzelfde verhaal en al die latjes verven....) een laag vernis op, zette een knijper op mijn neus vanwege de lucht en wachtte tot het droog was. Hierboven zie je het resultaat.
En hierboven ook. Nadat de vernis droog was zaagde ik de latjes een voor een tot vierkante tegels en plakte ze volgens patroon in de hal. Ik was er kapot van!! Geweldig!! Goed gelukt!
                       
          Fijn als je je eigen hobby zo leuk vindt, ha ha ha

Van de vloer in de muziekkamer heb ik geen blote foto genomen, jammer genoeg. De kamer was al een beetje ingericht.

 
De boekenkast die ik in gedachten had voor deze kamer bleek 7 mm (!) te breed. Deze moest ik dus uit elkaar halen en overal 7 mm vanaf zagen. Maar nu past-ie prima en Strauss kan vanaf deze hoge plaats alles goed overzien!!

Nu nog vullen...... als iemand  boekjes over heeft....
♪♪♫♪♪♫
..            
      En als laatste: even een overzicht van de halkant tot nu toe:
O ja, de oplettende lezer heeft natuurlijk onmiddellijk de lamp van Ray Dinges gemist in de hal. Ter geruststelling van diegenen die hiervan niet meer kunnen slapen: hij komt weer terug en wordt dan definitief aangesloten.

dinsdag 30 oktober 2012

Jane Harrop

Afgelopen vrijdag, de dag voor de start van de grote Dollshouse-beurs in Apeldoorn, volgde ik daar een workshop van Jane Harrop.
Dat was een geweldige ervaring! Het was niet druk aan haar tafel; er waren slechts drie deelnemers zodat zij en haar vriend Bob Williams (houtspecialist) alle tijd voor ons hadden.
Ik heb heel veel geleerd: kwasten maken, tubetjes rollen, op natuurlijke wijze opstellen van dingen waarbij je heel goed moet letten op details, en natuurlijk talloze tussendoortips.

Het schildertafeltje heb ik thuis afgemaakt . Hoewel we redelijk hard doorwerkten waren we toch pas om half vijf klaar met de verschillende technieken.
Nou, en hier is het resultaat!


Even een paar details:


potloden en gum bij het schetsboek


allemaal tubetjes verf, met etiket


kwasten met echt haar

kwast in verfwater en palet met verfdoek op het krukje.
Paleis het Loo werd geschilderd door Bob Williams
(moet je je voorstellen hoe serieus die Engelsen de naam van het paleis nemen.......rare jongens, die Hollanders)

Het was heel erg leuk om te doen en ik ga beslist nog eens een workshop bij haar volgen

maandag 22 oktober 2012

OLMC-dag

Eergisteren was er een ontmoetingsdag van de OLMC, onze online miniclub. Sinds ongeveer vier jaar is er regelmatig een workshop voor en van een van de leden.
Gisteren ontmoetten wij elkaar voor het eerst live.
Wat was het leuk!! Allemaal hele leuke vrouwen met een eigen verhaal en een gemeenschappelijke hobby: het poppenhuizen. Daar gingen dan ook  de meeste gesprekken over, hoewel er tussendoor wel eens een persoonlijk verhaal gevlochten werd. Waardevol allemaal....
Voor 's morgens had ik een klein workshopje voorbereid. Een beetje bang was ik wel dat het niet goed zou passen, zou lopen, zou aanslaan, maar...... ONZIN!! Iedereen zat welgemoed te schuren, te plakken, te verven en vooral: te kleppen.

Dit zijn de kistjes. Het bovenste exemplaar is het prototype en de onderste is het oefenmodel.
Alleen op de bovenste zit het plaatje geplakt, met ModPodge, een merknaam die moeizaam uit mijn Hollandse mond rolt (hoewel ik wel heel goed heb geoefend afgelopen zondag....) en de onderste is gewoon nog niet af.

Veel leden hadden een klein cadeautje of materiaal meegebracht (eigenlijk kreeg iedereen van iedereen een cadeautje, want vlak vriendschap niet uit....)


 Al deze leuke dingen krijgen nog en plaatsje en/of bestemming.


Bij het afscheid kreeg iedereen een leeg herinneringsdoosje en vandaag per mail een bestandje met vulling. Direkt heb ik dit in elkaar gezet en dit is het geworden. Rechts op het tafeltje staat een schattig tissuedoosje, ook een cadeautje.
Het was een enige dag met een gouden randje!!!!!
jammer dat er geen gouden randjes op het blog zitten........


En dit is Mo, mijn persoonlijke Big Brother die dit gehele blog-maakproces heeft gewatcht.
Want het zou wel eens kunnen gebeuren dat je de kip misloopt.........

maandag 1 oktober 2012

kleding op een hangertje

Deze week had ik een aanval "kleding-op-een-hangertje maken".
Normaal, met andere aanvallen, vooral op huishoudelijk gebied, blijf ik stil zitten tot het over is, maar in dit geval gaf ik gehoor aan mijn driften, ha ha 
Als eerste maakte ik deze nachtpon. Nu eens niet geplakt maar echt draagbaar, met draad en naald op de hand genaaid en inderdaad,  het geheel ziet er dan veel echter uit. 
Echt goed gelukt, deze nachtpon, (vind ik zelf) die er met behulp van de spuitbus Nibro-stijfsel (ruikt veeeeel lekkerder dan haarlak, zie gordijnenlogje bij Juf Paula) echt natuurlijk hangend uitziet.
Hij hangt nu aan de linnenkast in de slaapkamer in het grote huis.


Voorts maakte ik een houtje-touwtjejas, naar een OLMC-patroon van Lisette. Als stof gebruikte ik hele dunne flanel, afkomstig van webwinkel Gelrebloem (wat is dat toch een fantastische, maar tevens ook verslavende, winkel...ieder voordeel hep se nadeel) Ik vind de jas heel goed gelukt! (en natuurlijk zat ik weer de hele avond met die jas in mijn hand.........) Ook hier heb ik Nibro gebruikt om de jas zo natuurlijk mogelijk te laten vallen aan het kledinghangertje, en de capuchon blijft daardoor ook goed op de rug hangen.


Voor de hal in het grote huis moet ik nog een kapstok maken. Als die af is komt de jas in de hal, naast de kaplaarzen en de sjaal en wanten. Het wordt tenslotte nu winter.....

woensdag 26 september 2012

overhemdmatras

Bijna elke week komt mijn broer bij ons eten. Vorig jaar was dat, naast gewoon gezellig ook pure noodzaak. Hij had namelijk geen internet in zijn tijdelijke huis en omdat hij regelmatig electronisch verslag moet doen van zijn werkactiviteiten, deed hij dat bij ons.
Nu was er in die dagen bij de OLMC een workshop matras maken aangekondigd en naarstig speurde ik naar geschikte stof daarvoor. Die vond ik, en wel in de vorm van overhemd van broer. Hebberigheid verscheen in mijn ogen en elke keer dat hij kwam en dat overhemd aanhad vroeg ik of het al versleten was en oud, want als dokter moet je er altijd goed uitzien, niewaar?? Helaas, workshop werd gegeven en overhemd was nog steeds niet versleten, maar ik bleef hopen.
En ja! Gerechtigheid! 
Het goede viel mij toch toe want op mijn verjaardag, in november, kreeg ik een extra pakje van broer en schoonzus. Het bevatte het fel begeerde overhemd, gewassen en gestreken, maar ongeschikt voor verder gebruik; tijdens het wassen was er een post-it-briefje in het borstzakje blijven zitten en dat had zijn sporen nagelaten, zoals te zien is op de foto.


Tsja, en ook voor mij leek te gelden: als je het begeerde in je bezit hebt verlies je de belangstelling.
Maarrrr, het LEEK zo, het was anders.
Knutselvriendin Nienke had onlangs voor haar bed een matras gemaakt, helemaal met naald en draad.
Het was een prachtig matras geworden en zo-een wilden de anderen van de Knutso's ook wel.
Afgelopen zondag ging mijn overhemd er dan eindelijk aan en werd getransformeerd tot een prachtig matras, compleet met knopen.

Het was een behoorlijk werk, dat wel, alle randen met de hand omnaaien, maar daarentegen was er alle tijd voor een goed gesprek. Alle deelnemers gingen met een af matras naar huis (ik niet want ik was al thuis, ha ha ha)
Ik weet nog niet of ik 'm oud maak; misschien ga ik dat doen met een ander exemplaar. Maar die moet ik dan wel eerst maken.
Broer komt nog steeds iedere week, nu alleen voor de gezelligheid, maar een ieder begrijpt dat zijn overhemden blijvend op bruikbaarheid worden beoordeeld.....

zondag 2 september 2012

Paula Ross

 Gisteren heb ik een workshop gevolgd van Loes Snoodijk, namelijk:  hoekkastje-met-geschilderd- tafereeltje maken.
Enig was het! De gastgeefster was Betty Slaats, van Avontuur in Miniatuur. Geweldige gastvrouw, lekkere koffie en thee, heerlijke lunch en het vermogen iedereen direkt op haar gemak te stellen..

De ochtend werd besteed aan het in elkaar zetten van de kast, zie foto's en de middag aan het schilderen van het landschapje.



 


Zo zag de kast er halverwege de ochtend uit. De bovenkast was reeds klaar en de onderkast moest nog voorzien worden van dwarslatten, voet en deur .


Dit was het resultaat van de ochtend. Kast in elkaar en voorzien van sleutel.

Na de lunch begon dan het echte werk, namelijk het maken van het met olieverf (!) geschilderde deurpaneeltje.(het ligt reeds voor het kastdeurtje, op de foto hierboven)
We moesten allemaal beginnen met het schilderen van de lucht. Deze kleur werd over het gehele paneeltje aangebracht en de bedoeling was dan dat je laag over laag de rest maakte. Na de lucht de onderkant, de horizon, en daarna steeds gedetailleerder.
Enige gelijkenis met de tv-schilderlessen van Bob Ross was er zeker; de highlights werden met wit gemaakt, terwijl het van Dijck-bruin ook niet geschuwd werd.
Zo hoorde ik mijzelf regelmatig zeggen: "Yesss,...... there......., make a highlight........., a little Vandijck-brown..... yessssss......  en dit alles op gepaste, kalme, fluistertoon......

Maarrrrr, op een gegeven ogenblik had ik dit; ik was STOMVERBAASD over mezelf: dat ik dit kon.....

 
 Geweldig vond ik het! 
De hele avond heeft het kastje voor me op het tafeltje gestaan in de kamer, en iedere keer keek ik weer even.........okee, kinderachtig, maar detsmie, zullen we maar zeggen.
Over twee weken is de olieverf droog en dan kan het geheel gevernist worden. Waarschijnlijk worden de kleuren dan iets dieper/helderder.


Hier zijn de andere kastjes . De meeste deelnemers deden het ook voor de eerste keer.
Mooi he?
En ja, de juf was ook trots op ons!!!


woensdag 1 augustus 2012

franse stoeltjes

Laatst beloofde ik aan iemand om een frans stoeltje te maken.
Vorig jaar of zo had ik er eens eentje nagemaakt van een plaatje. Het stoeltje dat een aantal mensen hadden gemaakt bij Josje vond ik zo mooi dat ik een "van Meegeren"-poging waagde. (in vertrouwen kan ik mededelen dat van Meegeren beter was...)

 Eerst moest ik eerst weer even oefenen  en maakte er eerst een voor mezelf.
Ja hoor!!
Om een lang en droevig scheppingsverhaal kort te houden: al-les wat tegen kon zitten zat ook tegen. Ik had ook bijna acht dagen nodig en ik had niet eens het hele scheppingspakket....
Bijvoorbeeld: pootjes tot tweemaal toe afgebroken, door het plamuur heen geduwd met de vinger, plamuur dat eraf viel, foute afmeting van de kussens, armkussentjes die geen armkussentjes wilden zijn..... en dat is nog maar een greep uit mijn hobby-hoogtepunten van de afgelopen dagen.

De tweede, nam ik mij voor, moest gemakkelijker gaan. En dat klopte (ongeveer, want om onverklaarbare reden was de zitting plotseling een halve centimeter korter, ondanks zorgvuldig uittekenen....)
Tevens heb ik het wordingsproces in beeld gebracht:


 Zoals te zien is heb ik weer gebruik gemaakt van de onvolprezen Hajenius-sigarenkistjes. Prachtig hout en gemakkelijk te bewerken!
Voorkant is aan twee kanten gezaagd, waardoor welving aan de voorkant en onderkant ontstaat. (takkenwerk)


 De rugleuning moest natuurlijk wel onder dezelfde hoek komen als de leuning van het andere stoeltje dus staan ze even gezusterlijk naast elkaar (ja, het zijn meisjes)


Alle oneffenheden en holtes heb ik dichtgesmeerd met plamuur. Een onprettige bijkomstigheid was dat ik meer plamuur op mezelf had zitten dan dat er op het stoeltje zat.....


 Nee, een nieuwe bril is niet nodig: dit hoorde tijdelijk even zo. Armkussentjes knutsel je gemakkelijker op losse leuningen dan op reeds aangeplakte (dan kan het namelijk gebeuren dat je allerlei woorden gebruikt die je niet van je moeder hebt geleerd)


Deze foto spreekt voor zich: bijna af (met zucht van opluchting.....)


Taraaaaa!!!

Ik ben errug trots op het resultaat en ze staan nu in mijn grote huis in de woonkamer.

donderdag 19 juli 2012

waskastje/tafel

Bij het bed dat Nienke en ik ieder hebben gemaakt hoort natuurlijk ook een waskastje, Met een plaatje dat we op internet hadden gezocht hebben wij ieder in onze eigen stijl een waskast gemaakt, en hier is de mijne:


Dit is mijn waskastje. Ik zie nu dat de deuren en de la niet helemaal goed dichtzitten, maar dat kan wel. Het was trouwens nog een heel geheister om te fotograferen zonder dat ik zelf in de spiegel te zien was en het is BIJNA gelukt; alleen een klein stukje Paula in de rechterhoek van de spiegel, ha ha
 Op deze foto is het dus helemaal niet gelukt. Ik had mijn camera op supermacro ingesteld maar dan moet je natuurlijk dichtbij fotograferen. Vandaar de lens in de spiegel .
Maarrrr, het gaat vooral om de kloossup van het gemarmerde blad. Daar ben ik best trots op!!
.

en hier nog even een overzicht van het meubilair.
Erbij hoort nog een handdoekenrekje, dus dat ga ik van de week nog even maken.

zondag 8 juli 2012

Nieuw bed gemaakt

Samen met Nienke, net zo'n knutselfanaat als ik, heb ik twee weken geleden een bed gemaakt.
Nienke had de tekening van het bed op internet gevonden en uitgeprint. Leuk om hetzelfde bed te maken en zelf verder af te werken naar eigen smaak......
Ook het nachtkastje, de produktie van vorige week, hebben we  tegelijkertijd gemaakt, maar die van Nienke is heel anders dan die van mij.


Ik heb mijn bed bruin gehout en voorzien van landelijk beddengoed.
Ook mijn gebreide dekentje komt op dit bed heel goed uit; heel goed voor koude nachten op het platteland, ha ha ha.

Het nachtkastje is eveneens bruin gehout en het bovenblad is gemarmerd.
(leuk om te proberen!.  Als het goed gaat evenwel is het prima, maar als je daarentegen een adertje teveel toevoegt naar je idee, kost het zeker een uur om dat weer te herstellen....)


Op de dekbedhoes heb ik hartjesknopen gebruikt om 'm aan de onderkant dicht te knopen en op het nachtkastje ligt opa's horloge nog steeds; hij had 'm vandaag zeker niet nodig......

Dit bed komt in mijn nieuwe countryhuis;dat heb ik vorig jaar gekregen en ik heb besloten dit in countrystijl te gaan inrichten. (ha ha ha, plannen genoeg, maar wanneer heb ik tijd?????)

vrijdag 6 juli 2012

dekentje is klaar

Mijn dekentje is af. Volgens het patroon heb ik er ook nog een randje omheen gehaakt. Ziet er heel leuk uit maar het dekentje wordt toch anders. Bij de volgende laat ik dat randje weg: ik ga er namelijk direkt nog een breien (ik heb nu lekker de slag te pakken) op iets dikkere pennen. Het patroon kan dat wel hebben; ik gebruikte pen 0,8, wel heel dun, terwijl het dekentje op pen 1,5 gebreid moet worden, staat in het patroon. Iets dikker garen  ga ik ook nemen; die superdunne wol voelde heel flieberig aan.


Op dit bed ligt nog niet eens een matras, maar het is even voor de maat en voor het zicht dat ik het zo heb neergelegd.
Met deze kamer ben ik nog bezig; dit is de balkonkamer van mijn villa, de kamer boven de hal.
Maar daarover later meer.