Volgers

donderdag 27 februari 2014

Nieuwe maaksels

Afgelopen weekend zijn wij op Texel geweest (zie verslag op Woonkeuken) en hebben het daar heerlijk gehad. Natuurlijk had ik ook een knutseltje meegenomen want je zou je eens kunnen vervelen, niewaar???
 Kartonnetjes mee, stofjes mee en bekleden maar. Moeizaam knipte ik de stof met een nagelschaartje in passende stukjes, mezelf in gedachten voor het hoofd slaand dat ik de grote stofschaar niet had meegenomen. Bij het naar huis gaan kwam ik tot de ontdekking dat ik die schaar wel bij me had.....lachen wel....blond blijft blond......
Inmiddels heb ik al meer dan 150 kartonnetjes bekleed en aan elkaar genaaid en er zullen er nog vele volgen voor het af is. Maar het is heel leuk werk en je ziet het patroon groeien!!

Gisteren maakte ik samen met een vriendin irissen. Ik had een plaatje gezien en dacht wel dat dat een eitje was. Nou, dat dus niet, kan ik iedereen in vertrouwen mededelen, maar het is goed te doen.

Leuk dus, ze zijn wel erg mini...voorts zien de blaadjes er nog behoorlijk onecht uit (er wordt gewerkt aan een verbeterprogramma met terugkomdag, ha ha ha) maar toch.... samen valt het mee.........


Lekker bossie!!!!

vrijdag 7 februari 2014

Hoe ongestructureerd kun je zijn....

Ik heb mezelf wel eens een perfectionistische chaoot genoemd. Dat lijkt tegenstrijdig maar is het zeker niet; methodisch werken doe ik alleen in lessituaties en dan weet ik heel goed waar ik mee bezig ben en wil dat zo goed mogelijk doen. In alle andere gevallen heb ik dat niet: ik ben een chaoot in het ontwikkelen en het creatief werken. Maar wel zo perfect mogelijk!!!! Uiteindelijk......
(moet je mijn knutselkamer eens zien....!)

Van de week was ik zeker niet in de stemming om te knutselen: ik had mijn ontslaggesprek aan het begin van de week
(cultuurbarbaren, die ambtenaren!!!!)
en het instituut was zo bang om voortijdig failliet te gaan dat in de ontslagvergoeding de 35 jaar trouwe dienst nergens was terug te vinden. Nu is dat niet het belangrijkste, geld, maar een appeltje voor de dorst is toch wel handig als er niet meer bij komt...... de managementmensen zelf hadden wel gezorgd dat de inkomsten doorgingen. (wat gaan ze nog managen, vraag je je af, maar dat weet het gewone voetvolk zo niet, natuurlijk.... die hebben daar geen kijk op.....)
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan want donderdag vond ik mezelf alweer terug aan de knutseltafel, in eerste instantie met frisse tegenzin maar daarna toch wel weer prettig in de weer.
Wel met werkjes die ik mezelf voor ooit had opgelegd, zoals bijvoorbeeld het maken van schuimspanen van haarspeldjes en kralenroostertjes:

Die hangen dan wel weer te drogen aan een behoorlijk onttakeld kuntriehuis dat eens, ooit, geweldig mooi gaat worden en alvast voor dit doel op de knutseltafel GI-GA in de weg staat. Maar zo zie je maar: de vensterbank van het bovenraam is geweldig als schuimspaandroogrekje.

Voorts was er nog zo'n werkje dat gedaan diende te worden: speciaal voor mij was een ornamentje van 3 mm vanuit Spanje ingevlogen om  mijn trumeau te completeren.
Jammer genoeg liet ik dit op de grond vallen en leek onvindbaar.....alle kosten en moeite voor niets! Stress alom dus. Ik had al een half uur op mijn knieen liggen zoeken, hardop mijn mening verkondigend over achterlijke hobbyisten die dit soort dingen leuk vinden toen mijn onvolprezen echtgenoot  even zijn haviksblik over de grond liet gaan en zonder moeite het floppertje oppakte. Mijn mond zakte open en ik nam hinderlijke raadgevingen over boven tafel werken met een bakje eronder, en vooral: "rustig blijven", op de koop toe.
(af en toe lever je toch behoorlijk veel van jezelf in)

Let op het subtiele ornamentje op de lade!!

Als derde was daar mijn 'bombe-commode' . Deze had ik in oktober gekocht, onbewerkt, in Parijs, in poppenhuisluilekkerland, nl de winkel   La boite a joujoux.

Heel lang deed ik erover om te beslissen wat ik er nu mee wilde. Niet omdattie zo duur was maar omdat er dagen voorbijgaan dat ik niet in Parijs kom.

Dit heb ik er van gemaakt:

 vooraanzicht
 Het bovenblad gemarmerd
Was trouwens ook weer stress (je vraagt je af: waarom heeft ze dit nog als hobby....) want ik had het blad met donkere antiekwas ingesmeerd en tijdens het droogproces vroeg ik me af of het bruin niet door het zwart-wit heen zou breken.......maar nee dus....pfffffffffff!!


De bedoeling is dat dit kastje als wastafel-achtige in het kuntriehuis komt
(op fluistertoon: "ik vind het zo zonde van het mooie gemarmerde blad!")

Ik ben wel weer bere-trots op het resultaat!
Kijk, en dit bedoel ik nu met ongestructureerd: van alles doen, maar kuntriehuis ho maar, en: waar moeten al die schuimspanen naartoe?
♪♪♫


"......Waarheen, Waarvoor....."


♪♪♫