Weer een knol.......

Een aantal maanden geleden volgde ik bij Bert Aarts een workshop waarbij ik onder meer een hobbelpaardje maakte. Daarna maakte ik nog een paardje, nu  met hangende pootjes (= staand) en afgelopen weekend heb ik er weer een gemaakt waarbij ik geprobeerd heb het beest er een beetje antiek te laten uitzien.

Ik schilderde 'm in schimmelkleur (dat zijn, onder ons gezegd en gezwegen heel veel kleurtjes door elkaar, tenminste, ik had dat nodig) , en maakte er echt poppenhaar op (piel, piel, piel,.... maar het zat!) 

Dit issem!! 

Trots!!

Zo langzamerhand heb ik een hele stoeterij! Ik begon met het Delprado-paardje dat ik indertijd een beetje op leukte, daarna het gele paardje, vervolgens het gevlekte en als laatste dus de schimmel.

Ik zie trouwens wel progressie; zo meteen wordt ik op mijn 58ste nog een paardenmeisje en maak zomaar het paard van Ankie na, ha ha ha!

Een aantal weken geleden had ik op MiniSonja's site gelezen dat er in onze Zweutse woonwinkel IKEA een klein lichtbakje te koop was met de schone naam SYNAS. (hoe verzinnen ze het toch altijd....)
Natuurlijk vond ik toen direct dat ik zonder SYNAS niet meer leven kon en schafte drie weken geleden dit - toch voor in huis onmisbare - showelement aan. De bak kreeg een plaatsje in de gang op een van de piano's,

Het jeukt in huize Doeven van de piano's en toetsachtigen!!!

Deze piano is eigenlijk van zoon die 'm even kwam stallen

jammer genoeg heeft hij geen jaartal genoemd dat bij de ophaaldag hoort, 

eigenlijk helemaal geen ophaaldag

en zo staat-ie al drie (!) jaar in de gang onder de trap

Wie willem hebben? Voor € 100 maggie weg

Echte RIPPEN. Moet wel gereviseerd worden!

Dit was Marktplaats, goedenavond! 

snoer handig weggewerkt achter de piano en de meubelstukjes die ik onlangs had gemaakt werden erin gezet. Stekker in het stopcontact en showen maar!! Natuurlijk werd paardje er zondag bijgezet en iedere keer als ik er langs liep kon ik mijn paardje zien. Een kinderachtig genoegen, ik weet het, ik heb het er al eens meer over gehad, maar zolang ik dat doe ga ik niet uit roven en stelen, dusse.....

En zo staat de lichtbak in de gang. Als ik vanuit de keuken naar

de kamer loop zie ik dus steeds dit.

Gisteren middag echter kwam ik uit mijn werk en zag dit:

Lichtbak uit!! 

Nu al stuk??? En hij is nog nieuw!!

Direct controleerde ik de stekker maar daar mankeerde zo op het oog niets aan. De handleiding had beloofd dat lampjes niet vervangen konden worden en dat daarvoor dan ook geen moeite gedaan hoefde te worden Kon dus ook niet.. Koortsachtig ging ik op zoek naar de aankoopbon. Lampje was nog maar drie weken oud en het kon toch niet dat ik de bon al had weg....ge........

"Nou, dan ga ik gewoon klagen en ga het hebben van mijn overtuigingskracht", besloot ik en was behoorlijk teleurgesteld.

's Avonds moest ik weg en kwam daarom pas laat mijn echtvriend weer tegen aan wie ik direct mijn beklag over mijn lichtbakje deed. 

"....en de schakelaar deed het ook niet?", informeerde hij vriendelijk.

"Uhhhhh, schakelaar????" Ik hoorde mezelf dom kijken.......  ondertussen was mijn P opgestaan en kwam twee seconden later terug: "Ziezo, gemaakt!"

De vrolijke showverlichting kwam mij vanuit de gang al tegemoet;  ik was stomweg vergeten dat er een schakelaar aan zit. Die hangt dus achter de piano......  nooit aan gedacht!!

Ik heb gehuild van het lachen, wij samen trouwens, rollend over de bank! Je bent blond of je bent het niet...... 

LED it glow....

Vanmorgen werd ik om half acht monter wakker en gleed als vanzelf, na de gebruikelijke ochtendrituelen als daar zijn: pillen, koffie, muesli en sap, achter de knutseltafel, nog gekleed in ochtendjas.
Gisteravond had ik hevige plannen gemaakt voor het maken van een huisorgeltje (1:12!!!) en was nu op zoek naar materialen, gereedschappen etc. daarvoor. Bij dit diepgaand onderzoek trok ik aan een gereedschapje in een kastje, en.... een lichtflits!! Het bleek een half gesloopte wenskaart te zijn met LED-lampjes; een contactje maakt dan dat de lampjes gaan branden bij opening.
Onmiddellijk schakelde ik over op plan B en ging kijken wat ik met die lampjes kon.
Mijn grote huis heeft een herfstoutfit (ja, ik weet het, ik ben een beetje vroeg..) en bij het inrichten daarvan had ik ook een sierhuisje gebruikt.

FLOP, lampjes erin, plakbandje en branden!!!! 

 Jahaaaa, maar zo gemakkelijk ging dat niet. Ik plakte het contactplaatje (op de foto rechtsonder) af met een stukje plakband (simpele ziel als ik ben dacht ik dat dat zo zou lukken)  stopte de lampjes in het huisje en zette het weer terug op zijn decoratieve plaats, namelijk de veranda van het grote huis.

Mezelf zette ik in positie op een krukje met de camera in de hand, stelde 'm in  en...net toen ik afdrukte gingen de lampjes weer uit....... grrrrr.

Na een keer of zes! dit proces doorlopen te hebben had ik uiteindelijk een foto met brandende lampjes. 

Toch enthousiast geworden door dit resultaat ging ik verder met de verbetering van het brand-proces: ik voegde meer plakband en een lucifer toe

en zie! het  brandde!!!

voor even.......

Iedere keer drukte ik de lucifer weer aan met de tien klavieren en  iedere keer ging het licht na het instellen van de camera weer uit. Uiteindelijk begreep ik dat die lampjes automatisch uitgaan na een seconde of vijf; ze zouden anders doorbranden. Voordat dat besef echter doorbrak had ik al een foto of 20 van een uit huisje gemaakt en had daarbij  hele-grote-mannen-woorden gebruikt.

Zo zie je maar: begrip is alles, en ontspannen nam ik daarna foto's waarbij ik eerst de camera instelde, opnieuw de lampjes aanpielde en daarna afdrukte.

 En toen had ik deze! 

Erg leuk en, om het nog leuker te maken, pakte ik ook nog even een LED-lampkaarsje en zette die  voor het 'vriendelijke-schijnsel-van-binnenuit' achter de voordeur en dus: 

 TAADAAAAAA!!!!!!!

Uiteindelijk ben ik hier de hele zaterdagochtend mee bezig geweest. 

Het gaat nergens over maar zo ben je  weer een dagdeel zoet. 

Het is nu 12.25 uur; ik ga me aankleden, ha ha ha ha