Volgers

vrijdag 7 februari 2014

Hoe ongestructureerd kun je zijn....

Ik heb mezelf wel eens een perfectionistische chaoot genoemd. Dat lijkt tegenstrijdig maar is het zeker niet; methodisch werken doe ik alleen in lessituaties en dan weet ik heel goed waar ik mee bezig ben en wil dat zo goed mogelijk doen. In alle andere gevallen heb ik dat niet: ik ben een chaoot in het ontwikkelen en het creatief werken. Maar wel zo perfect mogelijk!!!! Uiteindelijk......
(moet je mijn knutselkamer eens zien....!)

Van de week was ik zeker niet in de stemming om te knutselen: ik had mijn ontslaggesprek aan het begin van de week
(cultuurbarbaren, die ambtenaren!!!!)
en het instituut was zo bang om voortijdig failliet te gaan dat in de ontslagvergoeding de 35 jaar trouwe dienst nergens was terug te vinden. Nu is dat niet het belangrijkste, geld, maar een appeltje voor de dorst is toch wel handig als er niet meer bij komt...... de managementmensen zelf hadden wel gezorgd dat de inkomsten doorgingen. (wat gaan ze nog managen, vraag je je af, maar dat weet het gewone voetvolk zo niet, natuurlijk.... die hebben daar geen kijk op.....)
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan want donderdag vond ik mezelf alweer terug aan de knutseltafel, in eerste instantie met frisse tegenzin maar daarna toch wel weer prettig in de weer.
Wel met werkjes die ik mezelf voor ooit had opgelegd, zoals bijvoorbeeld het maken van schuimspanen van haarspeldjes en kralenroostertjes:

Die hangen dan wel weer te drogen aan een behoorlijk onttakeld kuntriehuis dat eens, ooit, geweldig mooi gaat worden en alvast voor dit doel op de knutseltafel GI-GA in de weg staat. Maar zo zie je maar: de vensterbank van het bovenraam is geweldig als schuimspaandroogrekje.

Voorts was er nog zo'n werkje dat gedaan diende te worden: speciaal voor mij was een ornamentje van 3 mm vanuit Spanje ingevlogen om  mijn trumeau te completeren.
Jammer genoeg liet ik dit op de grond vallen en leek onvindbaar.....alle kosten en moeite voor niets! Stress alom dus. Ik had al een half uur op mijn knieen liggen zoeken, hardop mijn mening verkondigend over achterlijke hobbyisten die dit soort dingen leuk vinden toen mijn onvolprezen echtgenoot  even zijn haviksblik over de grond liet gaan en zonder moeite het floppertje oppakte. Mijn mond zakte open en ik nam hinderlijke raadgevingen over boven tafel werken met een bakje eronder, en vooral: "rustig blijven", op de koop toe.
(af en toe lever je toch behoorlijk veel van jezelf in)

Let op het subtiele ornamentje op de lade!!

Als derde was daar mijn 'bombe-commode' . Deze had ik in oktober gekocht, onbewerkt, in Parijs, in poppenhuisluilekkerland, nl de winkel   La boite a joujoux.

Heel lang deed ik erover om te beslissen wat ik er nu mee wilde. Niet omdattie zo duur was maar omdat er dagen voorbijgaan dat ik niet in Parijs kom.

Dit heb ik er van gemaakt:

 vooraanzicht
 Het bovenblad gemarmerd
Was trouwens ook weer stress (je vraagt je af: waarom heeft ze dit nog als hobby....) want ik had het blad met donkere antiekwas ingesmeerd en tijdens het droogproces vroeg ik me af of het bruin niet door het zwart-wit heen zou breken.......maar nee dus....pfffffffffff!!


De bedoeling is dat dit kastje als wastafel-achtige in het kuntriehuis komt
(op fluistertoon: "ik vind het zo zonde van het mooie gemarmerde blad!")

Ik ben wel weer bere-trots op het resultaat!
Kijk, en dit bedoel ik nu met ongestructureerd: van alles doen, maar kuntriehuis ho maar, en: waar moeten al die schuimspanen naartoe?
♪♪♫


"......Waarheen, Waarvoor....."


♪♪♫

14 opmerkingen:

  1. Fijn dat je toch je hobby hebt, Paula ....zo zie je maar je hebt je stress lekker uitgeleefd en prachtige dingen er voor terug gekregen.
    ......Hou je haaks he!

    Lieve groeten Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Paula, ik heb net je blog gelezen van het "Paardje met de hangende pootjes". (Lijkt wel de titel van een boek van "De Vijf en ..."). Fijn voor jou dat het goed gelukt is (ben ik echt helemaal met je eens) en je mag er apetrots (zonder n want het is een versteende uitdrukking) op zijn, maar het "vlasseN staartje".... heeft echt wel een N.
    Verder amuseer ik me kostelijk met je proza en bewonder je creaties.
    Laat de grootgraaiende managementmensen een achterpoot krijgen (om niet iets veel ergers te schrijven....);je hebt een dak boven je hoofd, te eten, warmte, auto en je hobby.... laten we daarmee tevreden zijn; dat maakt een gelukkig mens van ons!!
    Succes!! Groet, Rya, Rotterdam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha ha ha, echt wel!
      Over dat vlasse ben ik het niet met je eens. Als het een stoffelijk bijvoeglijk naamwoord was zou het zeker met een n geschreven worden (alles behalve duffelse en lakense) maar vlas is gebruikt in de zin van 'dun, sprieterig' en heeft dan geen n.
      Ik word ontslagen bij een muziekschool, een van de vele in Nederland die omvallen, grrrrrrrr, en ja, ook deze mensen zijn graaiende managementeikels.
      Je hebt gelijk: ik ben blij met alles wat ik wel heb; brood op de plank, pindakaas in de kast en wijn in het rek. Dank voor deze opbeurende woorden!

      Veel groeten van Paula

      Verwijderen
  3. Oh Paula, ik heb hier krom gelegen voor de computer, zóóó herkenbaar: dat gezoek naar gevallen dingen en dat 'gemopper in allerlei talen' ;)! Ik zie in mijn levendige fantasie jou zo voor me op de grond, of waar dan maar ook :D LOL!!! Je hebt mijn hele donkere regendag helemaal goed gemaakt met je blog, schitterend!
    Minder schitterend vind ik het echter om te lezen dat je met ontslag gaat (moet?wegbezuinigen,of begrijp ik dat verkeerd?). Jemig, zoals je die procedure beschrijft: het is voor mij zeer herkenbaar, helaas....!
    Wat zijn we dan ook wel weer maffe mini-mensen, die gelukkig kunnen zijn in hun miniatuurwereld, waarin we weer wat rust vinden, hè?
    Ik wens je hoe dan ook een rustig, creatief weekend toe met helaas......regen en storm, maar ja, dan kunnen we ook weer lekker mini's maken toch ;)!?
    Groetjes, Ilona

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat is je commode prachtig geworden, wat knap ook dat gemarmerde blad en bewerkte buitenkant. En die managers op je werk, laat ze maar lekker de k@$%&* krijgen. Jij komt er wel.

    Liefs Chris

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oh Paula, wat schrijf je heerlijk! "af en toe lever je toch behoorlijk van jezelf in" geweldig. Ik heb hardop gelachen. Ook heb ik hardop " ge-ooohed" bij het zien van het prachtige marmer. Ik heb er 3 jaar voor op de Schildersschool gezeten en mij lukt het nog niet zo mooi. Daarna volgde luid boe-geroep vanwege je ontlsag. "stelletje..." enzovoorts. Wat ontzettend balen. Ik wens je veel sterkte daarmee en dat je prachtige mini creaties maar mogen zorgen voor afleiding en vooral plezier!
    Fijn weekend!!
    Véronique

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Paula, je hebt er weer een geweldig leuk verhaal van gemaakt.
    Ondanks de triest ontslag mededeling.
    Goed dat je de chaoot blijft, dat houd jou er wel bovenop.
    Prachtige commodo heb je er van gemaakt, de schildering......... En kop ervoor
    Groetjes Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het floppertje blijkt uiteindelijk een toppertje en de commode is werkelijk schitterend geworden!!! Over je ontslag zullen we maar niets meer zeggen, maar...... elk nadeel heb z'n voordeel, want meer chaotische knutsels liggen in het verschiet nu!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Me encanta el mueble, la imitación del mármol es impresionante, precioso trabajo.
    Un abrazo.
    Yolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Prachtig werk heb je gemaakt!
    groetjes van Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nou Paula. Mooie commentaren hè. Zie je nou wel dat je moet gaan schrijven. Leuke bijverdienste toch. Dat marmer is je weer prachtig gelukt. Kan me voorstellen dat je het zonde vind om een wasbak erin te maken. Je kan er ook een (hoe heet zo'n ding nou even)kan en schaal, lampetstel(hè hè) op zetten? En het is al gezegd: Laat ze bij Fluxus de P krijgen. Zie je.
    Groetjes, Nienke.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hi Paula, net als Ilona heb ik krom gelegen! Gisteren had ik net zoiets bij de hand, uiteindelijk de stofzuiger gepakt met een nylon kousje eromheen, all mopperend rondgekropen, voor een paar piepkleine spijkertjes waar ik er nu toch nog een tekort van kom! Ik kan er nu om lachen, maar gisteren !?!?!?!

    Het is wel heel schrijnend als je ergens al zo lang werkt, het is hier al net zo. Hier moet iedereen naar zijn eigen baan solliciteren in het individuals muziek onderwijs en bijna de helft van de banen moeten verdwijnen. Vreselijk kortzichtig allemaal!

    Ik ben het overigens helemaal met Nienke eens, je schrijft wel heel erg humoristisch!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ha ha ha, de ervaringsdeskundige!!!!.........en dan ook toch nog een spijkertje tekort komen.
      Geweldige hobby, die poppenhuismanie.......
      Ik ben heel benieuwd wat je aan het maken bent.

      Ligt jouw baan nu ook op de tocht of word jij vrijgesteld van solliciteren? Hoop voor je op het betere: behoud van je baan.

      Groeten van Paula

      Verwijderen
  12. Waarom heb ik jouw talent nou niet.

    BeantwoordenVerwijderen