inhaal-log

Op 1 september logde ik voor het laatst; ik was druk bezig met mijn schooltje en de clubleden van de Online Miniclub dachten naarstig mee met het vervolmaken van mijn project. Roelie maakte voor mij spontaan schriftjes en een schooltas en stuurde mij dat toe. Geweldig!!
Juist door deze dingetjes werd het schooltje nog enigszins redelijk om aan te zien en heeft het uiteindelijk geen al te gek figuur geslagen op de tentoonstelling.
Ik had namelijk bijna geen tijd meer om het af te maken vanwege allerlei prive-omstandigheden.
Mijn schoonmoeder bv. die al een aantal jaren in een verzorgingshuis woont, dacht op 93-jarige leeftijd alsnog de marathon te gaan lopen maar was vergeten waar de wedstrijd ook al weer was. Dit resulteerde in vijf hechtingen in het voorhoofd, een nieuwe huidskleur, namelijk blauw, en een dikke knie. Ook aan de Dam-tot-Damloop hoefde zij daardoor niet meer te denken.
Als mantelzorger moet je dan natuurlijk wel aantreden, ook al is dat midden in de nacht......

Dit is het schooltje. Als ik eens niets te doen heb ga ik het helemaal afmaken.....

 

 

Snel had ik nog even her en der uit de poppenhuizen de kapstokken leeggeroofd zodat de schoolgang ook nog wat aangekleed werd.

Mijn volgende projectje was, tussen de griepje-aanvallen door, (elke school heeft blijkbaar z'n eigen virus) een Gazebo 1: 144 ( dat vind ik een heel raar woord, ik vind het meer een muziektent),  compleet met licht. 

Okee, dit heb ik in elkaar gefrutseld maar 1:12 ligt me meer. Nou ja, je moet alles proberen in het leven, denk ik dan maar.

In de periode daarna verdiende de medische stand voortdurend aan mij. Ik noem enkele hoogtepunten: een giga-jeukende uitslag als ketting rond de nek, een zich snel ontwikkelende allergie voor het materiaal van mijn bril en het overdrachtelijke mes in de rug, de bezoeken aan de huisarts, en daarna fysiotherapeut die vond dat ik een overspannen indruk maakte en mij vervolgens met allerlei naalden, ruk- en trekwerk, massageolie (in tegenstelling tot de verhalen helemaal NIET fijn) en electrische triltoestanden met natte sponsjes, bewerkte. Voorts nog een bezoekje aan de opticien die mijn bril nu voor een coatinglaagje gaat opsturen. 

Deze week trek ik dus als Blindie door de wereld. (heb dus geen reservebril meer, allemaal naar de arme kindertjes in Afrika. Misplaatste opruimwoede)

Vorige week nogmaals fysiotherapeut, weer met (onverwachts) naalden. URGGGHHHH.!!! 

Had voor die bezoekjes wat nieuw ondergoed gekocht (tsja, alles is schoon en heel, maar niet echt geschikt voor de buitenwereld) en toen de fysiomevrouw vroeg of ze het kaartje van mijn nieuwe BH mocht afknippen streden diepe schaamte en vette lol om voorrang. Iets teveel uitleg hierover sterkte fysio in haar diagnose........ 

Ondertussen was het bijna tijd voor de ontmoetingsdag van de Online Miniclub, een evenement waar ik al tijden naar uitkeek. Tussen de werk-, mantelzorg- en fysio-bedrijven door maakte ik slofjes voor alle leden, een taakje dat de hooivork redelijk deed vullen. Mijn werkkamer zag er dan ook zo uit:

Maarrrrrr...... de slofjes waren op tijd af, en, wat nog belangrijker was, ik was op tijd bij de bijeenkomst. Oke, ik was vergeten een werkmat mee te nemen (detail....ha ha ha) maar dat kwam allemaal goed. Het was een fantastische dag! Goed en met aandacht georganiseerd, leuke gesprekken met iedereen, lekker geteut en ook nog een beetje geknutseld. Roelie bedacht een hele leuke workshop: het maken van een tafereeltje in een kopje,maar natuurlijk kwam dit van geen kanten af op de dag zelf. 

De  volgende dag echter, na het orgelen en koffie drinken zwiepte ik mezelf direkt weer achter de knutseltafel en maakte het af. Nu is dit soort knutsels eigenlijk niet echt iets dat binnen mijn belangstellingssfeer ligt, maar dit werkje vond ik toch wel erg leuk.

 Er zit ook een lichtje in dat zeer bescheiden brandt. Ja, dat was eerst andersom maar ik heb blijkbaar iets teveel verf gebruikt om dat te dempen. Nou ja, een kniesoor die daar op let.......

In de (indertijd uit Frankrijk per ongeluk meegesnetste) koffielepel maakte ik een vijvertje.

Ik besloot het in de keuken te zetten, in het enige bovenkastje met glas. Gelijk een goede gelegenheid om dit weer eens te reorganiseren....

(Nog even voor de duidelijkheid een tweetal foto's van links en van rechts, en ja, inderdaad, de kenner ziet natuurlijk gelijk dat dit kopje uit de winkel van de Hofleverancier afkomstig is)

Leuk had ik mijn kopje in het kastje opgesteld en zat nu ongeduldig aan de keukentafel te wachten tot mijn echtgenoot het zou zien.

Hij kwam de keuken binnen, waste zijn handen in de gootsteen en toen zijn blik iets naar boven ging, kreet hij geschrokken: "AAAARRGGHHHH!!!!" Niet echt de reactie die ik verwacht had. 

Goed. Ik weet wat mij voortaan te doen staat:  ik zeg voortaan lekker niets meer over zijn computerprogramma's. HUUHH!!!

En vandaag is dus voor mij de herfstvakantie uitgebroken. 

Ik ga heerlijk knutselen!!! 

 P.S.  vijfde couplet: stukje verder met mijn kwiltje:

 het gaat ooit afkomen!!