Het seizoen is weer begonnen

Wat bezielt een mens om zo slordig om te gaan met zijn gekregen spullen aan zijn lijf? Is het de vanzelfsprekendheid waarmee je hebt geaccepteerd dat het er zit, of gewoon het feit dat je het idee hebt dat het gebruiksartikelen zijn die niet stuk kunnen?  Of gewoon een gebrek aan verantwoordelijkheid; 58 en altijd kind gebleven? Met mijn eigen kinderen ging ik een stuk zorgvuldiger om; ik weet hoe moeilijk het was om ze te maken....ik bedoel maar...
Na een glasplaat door mijn pink, een hap uit mijn rechter middelvinger en een hexagon vastgenaaid aan mijn wijsvinger, nu iets geheel nieuws aan het firmament (variatie op hetzelfde thema): in navolging van Rudolf van Veen op 24-kitchen die met gemak razendsnel ingredienten in flinterdunne plakjes snijdt, heb ik nu bij het snijden van augurkjes een halve nagel van mijn rechter middelvinger gesneden. "Kattenklauwtjes!"zei-ie nog.......jahaaaa......
Het bloed liep de trap af!
Het neveneffect hiervan was dat ik twee dagen met geheven middelvinger door het leven ging (tegen het kloppen), niet zo aardig voor de buitenwereld maar een mens moet wat.

En dan de volgende (retorische) vraag: wat drijft iemand dan, en het bijzonder mijzelf, om met die gewonde vinger als een idioot aan het werk te gaan want-project-moet-af?
De bedoeling is namelijk dat er op zeer korte termijn een schooltje verschijnt voor een tentoonstelling en ik moet dat maken. Veel te laat begonnen natuurlijk weer....... en zo zat ik de volgende dag alweer te meten, te zagen, te schuren, plakken en verven. Niet met opgeheven rechterhand, zoals bezongen in een psalm, maar met opgeheven rechter wijsvinger.

Zie de foto's:

Say no more: het zijn er acht! Best wel veel werk voor het weekend, en ik heb ook nog twee diensten gespeeld.

 Zo zie je maar: er is best nog veel mogelijk met een vinger die tijdelijk buiten gebruik is. Het is denk ik gelijk een antwoord op mijn eigen vraag. "Aan een hand zo volgeladen...."

Straks ga ik verder aan het schoolbord en het telraam.

Voorts was ik een paar weken geleden met een vriendin een weekje naar Noord-Duitsland. Excursiereis in een bus. Ik heb heel veel gezien, leuke mensen ontmoet maar ik ga NOOOOOOIT meer in zo'n bus. Daar kom je gebroken uit zeg!

Maar nu over de leuke dingen: ik ben daar ondermeer op het eiland (nou ja, eiland...)

Rügen geweest. Er waren daar bij de zee natuurlijk souvenirwinkels en als rechtgeaarde knutselaar zocht ik naar leuke miniaturen.

Bingo! vuurtoren en reddingsboeien, maar het leukst waren deze knijpers:

Terug in de bus zat ik al te proberen of de mannen eraf konden, en ja, pin in hun gat en een stevige kledder lijm maar het ging!! Ik konnie wachten!!!
Thuisgekomen wierp ik mij gelijk weer op mijn strandhuisje dat geduldig het nieuwe seizoen stond af te wachten (dat was leuker dan dat schooltje-in-opdracht, dus schuif maar voor je uit.... ) en bouwde een leuke scene om deze jongens heen. Bouwde tevens het strandhuisje een beetje meer af, maar het plan is nu om na het schooltje-project de verfijningen aan te brengen. ( HA HA HA) Een klein detail alleen is dat het werk weer begonnen is en dat dit, samen met de les-voorbereidingstijd, behoorlijk veel van de knutseltijd in beslag neemt. We gaan het zien.... en jullie de foto's........

 Het gasstel met gasfles dat ik vorig jaar al bij Loes Snoodijk had gemaakt komt er heel goed in uit.
Er komen nog wat noodzakelijke interieur-toevoegingen, en een slaapzoldertje met ladder. Het dak verdient nog de nodige afwerking en het geheel nog een verfje, maar dit is de grondgedachte, zeg maar.

en dan nog even het vierde couplet van de kwilt in wording: ik heb nu 208 hexagonnetjes en het is nu tijd om de zaak aan elkaar te gaan naaien. Zo zitten ze nog veilig in de doos

en binnenkort aan elkaar, hoop ik. Lekker tv-werkje!

Als laatste wil ik nog graag even de foto delen die ik vanmorgen om half acht maakte vanuit de achterdeur

Zo mooi!

1 September. Zon komt niet meer over de kerk (grenst aan achtertuin) en schijnt dus veel later op de dag pas in de tuin Deze beelden zijn echter hartverwarmend, en dat is dan weer lekker voor de winter...