Secret Santa swap

Bij de OLMC (de online miniclub dus) deed ik mee aan de SSS (de secret santa swap dus, ha ha)
Voor Karin maakte ik een meubeltje in 1: 24. Ik knutsel nooit in die schaal, en nu weet ik weer waarom niet: wat is dat klein allemaal!

Respect voor de fanavierentwintig!!

En zoals gewoonlijk sloeg de onzekerheid weer eens toe; "Is dit wel goed, het lijkt zo klein, is het geen 1:48", kortom, hoe hou je jezelf in die staat..... De tijd verstreek en niemand die er echt antwoord op kon geven. Ja, de ontvanger, maar daar had ik nu niets aan...!!!

Enfin, nog steeds zat ik met de prangende vraag of het allemaal wel klopte toen het allerlaatste weekend aanbrak dat ik ueberhaubt nog iets kon doen. Ontvanger was al gemaild dat het eventueel niet op tijd kon komen vanwege.. nou ja.... eh... toen ik op de laatste zondag (dinsdag was uitpakavond) de geest kreeg en nog in 1 : 24 schaal een theeblad maakte van mahonie.

Dit dus (beide fotos van Karin)

Dat viel wel aardig uit en daarvan wist ik zeker dat het de goede afmetingen had. Tezamen met popje leek het allemaal nog wel wat en kon ik met een verlicht hart en vol vertrouwen in POST.NL het geheel maandag nog in de brievenbus schuiven. Op de lijn is in!!

Tsja, en toen kreeg ik, net als de laatste 10 minuten in een spannende film, nog even een tegenslag(je) te verduren: pakje paste niet in de brievenbus!

GRRETVERRRRR!!

Scheurend, want al laat voor het werk, nog naar het postkantoor waar gelukkig een baliemevrouw zat met inlevingsvermogen en mij vliegensvlug hielp.

Dinsdagavond zat ik, gewapend met de envelop die mijn lieve SS al twee weken daarvoor  (natuurlijk was ik die alweer kwijt maar die bleek tussen mijn knutselspullen te liggen) had verstuurd. Die was wel op tijd.

Vol verwachting klopte mijn hart, niet alleen voor de verzonden swap, maar zeker ook voor de envelop die ik open mocht maken.

Kitty bleek mijn SS en maakte een werkelijk PRACH-TIG gehaakt tafelkleed voor mij:

Zo fijntjes, en met een schitterend patroon erin.

Ik was er heel erg blij mee, en mijn vaste voornemen om niet meer mee te doen aan een swap werd weer even omgezet in een losse gedachte, want als je dan zo iets moois ontvangt.....!

En zo kwam alles dan toch weer goed,(pffffff) en rossen we nu weer richting

♪♪♫ RUDOLPH THE REDNOSED REINDEER

 HAD 

A VERY

SHINY NOSE

♪♪♫

"tarara, laatste couplet......."

Mijn kerstkwiltje is klaar!!

Op het laatst kreeg ik wel een beetje het jak aan en heb er behoorlijk hard aan doorgewerkt; je moet namelijk niet denken dat je klaar bent als de stukjes aan elkaar zitten........

Ik besloot om een zwart en wit kader te nemen en een beetje de kleuren te volgen. Enfin, dat kun je op de foto wel zien. Voor het speelse effect maakte ik de overgang van wit (= roomwit met sterretjes, niet te zien op de foto) naar zwart (= anthraciet met heeeeeele kleine ruitjes) wat soepeler door nog wat hexagonnen te appliqueren terwijl het rood nog doorliep door een laatste hexagon op de zwarte rand te zetten.

En toen bleek af niet af; de rest van de rand deed mij sterk denken aan de jurk van prinses Mabel tijdens de kroning van W.A.: zwart met een witte mouw.
Vandaar dus dat ik nog twee groene en een rood stukje toevoegde aan de zwart/witte rand.

Staat ook wel kersterig......

 In het echt issie natuurlijk veel mooier maar het blijkt moeilijk om een goede foto te maken, juist vanwege het contrast zwart en wit.

Het was heel erg leuk om te doen en ik vrees dat ik er een nieuwe hobby bij heb:

KWILTEN!!!!

(stofjes genoeg....)

serviesje

Gisteren heb ik in Apeldoorn een workshop 'serviesje maken en beschilderen' gevolgd, gegeven door mevrouw Anja Knoop.
Wij leerden eerst hoe je het serviesje van fimo maakt: eerst heel dun uitgerolde fimo op een aantal malletjes doen, volgens instructie (!) en daarna netjes al het overtollig materiaal afsnijden.
Mevrouw Knoop bleek heel streng: handen wassen, niet vooruit werken, overdoen als het niet helemaal goed was, kortom, ze had haar klas goed onder de duim, ha ha !

Nadat de fimo netjes in de mallen zat ging het de oven in, en toen het gaar was mochten we oefenen met de gemaakte bordjes. Iedereen kreeg  pen en inkt (voor het laatst  op school gebruikt toen ik negen jaar was, dus een 'indoop-revival') en mochten los op de patroontjes en randjes

Na de lunch was het tijd voor het echte werk: het decoreren van een compleet servies (kant en klaar, tevoren gemaakt door mevrouw Knoop)

Eerst een patroontje zoeken. Het bleek moeilijk om iets te kiezen; er waren wel honderd voorbeelden. Een kleine greep hieruit:

 Ik stortte mij in het Delftsblauw en maakte een fantasie, vrij naar de officiele patronen.

Het was keihard doorwerken aan het 28-delig servies en het advies om eerst op alle delen een klein stukje patroon te zetten en daarna pas te beginnen aan het volgende stukje, was heel slim (empirisch advies ) want zo kreeg je meer eenvormigheid in de decoratie. ("...en niet te lang zitten piemelen op een patroontje...")

Volgende stukje.

Toen alle patroontjes erop stonden moest het servies nog worden afgelakt en om te drogen werden de onderdelen op een stokje te drogen gezet. Ik ben altijd al goed geweest in het hoog houden van alle bordjes, ha ha ha

En dit was het eindresultaat om vijf uur 's middags.

 Veertig minuten file op de terugweg deed me weer realiseren dat ik een gelukkig mens ben: ik hoef b.v. nooit voor mijn werk in de file te staan!

Ik was kei-kapot maar heb een hele leuke dag gehad, veel gelachen en veel geleerd. Dank aan mevrouw Knoop!

 Staatsiefoto thuis

Wat heb ik toch een leuke hobby!!

(letters in Delftsblauw, ha ha)

"We zijn er bij--na, we zijn er bij--na...............

Mijn kwiltje zit in elkaar. Het hele weekend heb ik zitten prikken met diverse kleuren draad, zitten passen en draaien en het tenslotte rechthoekig weten te krijgen. Dat lukte maar net; het zwart was op...... (en ook geen lapjes meer)

Hier alvast een foto: (ik kan het toch niet laten)

♪♪♫

.......maar nog niet he-le-maal!!!"

♪♪♫